De opkomst van de auto ging gepaard met het idee van vrijheid van wonen buiten de kern, werken en je vrije tijd beleven waar en wanneer je wil. Ondertussen is het veruit het meest gebruikte vervoersmiddel. Ook op logistiek vlak gebeurt 75% van het goederenvervoer via wegen. Maar dat gegeven heeft zijn keerzijde: verspreide bebouwing, onveilige (steen)wegen en een publieke ruimte waarin parkeren enorm veel plaats krijgt toebedeeld. Klimaatopwarming en luchtvervuiling, verkeersdoden, overvolle snelwegen, … tijd om het tij te keren.

Hoe kan het vakgebied van de ruimtelijke planning beter de brug slaan tussen theorie en praktijk, en hoe kan dit vertaald worden naar de vorming van vakmensen in de sector? Dat is de centrale vraagstelling van dit debat. Temidden van mondialisering en internationalisering blijft de ruimtelijke planningspraktijk een sterk regionaal en lokaal geworteld vakgebied.

Bij gebiedsgerichte projecten zijn vaak een resem aan verschillende actoren betrokken. Elk vanuit hun eigen bestuurlijke niveau, met hun eigen blik op (het doel van) het project. Hoe krijg je als gebiedswerker alle neuzen in dezelfde richting, ook als iedere organisatie eigen visies en doelstellingen heeft? Hoe detecteer je de prioriteiten van de verschillende betrokkenen en hoe speel je daarop in? Welke samenwerkingsvorm is het meest geschikt voor welk soort project?  Welke instrumenten kunnen een samenwerking tussen verschillende besturen en organisaties vergemakkelijken?